"Η Ερεσός, αν και έχει παράδοση ως τόπος παραθερισμού των λεσβιών από το 1970, χρειάστηκαν 14 ολόκληρα χρόνια από τους κατοίκους του χωριού να εξοικειωθούν με την ιδέα της συμβίωσης με τις γυναίκες.Είχα να πάω πέντε χρόνια και ομολογουμένως έπαθα την πλάκα μου. Οι ξυλοδαρμοί, το κάψιμο των σκηνών και όλα τα βάρβαρα ήθη και έθιμα φάνηκε να ανήκουν στο παρελθόν. Οι κάτοικοι πήραν απόφαση οτι το καλοκαίρι θα βγάζουν μόνο λεφτά, όχι και γκόμενες.
Δεν το έβαζαν βέβαια κάτω, αλλά κατέληγαν στο "φάτε μάτια ψάρια" κ.τ.λ. Βλέπανε γυναίκες, γυναίκες, γυναίκες σε μεγάλη ακτίνα από το camping να τριγυρνούν ολόγυμνες!
Ο τυπάκος που είχε την καντίνα δίπλα στο camping είχε ψιλοσαλτάρει. Πριν καν αρχίσει κουβέντα με γυναίκα ρώταγε "είσαι λεσβία"; Να ξέρει ο άνθρωπος, θα γαμήσει ή όχι;
Έτυχε να βγούμε μαζί ένα βράδυ! Εγώ αυτός και μια δηλωμένη straight ιταλίδα. Μ' εμένα είχε αποτύχει, οπότε του είχε μείνει αυτή, η οποία, επηρεασμένη προφανώς από το κλίμα, φάνηκε να αλλάζει προτιμήσεις αφήνοντάς τον στα κρύα του λουτρού. Ήταν Πανσέληνος του Αυγούστου. Η ιταλίδα με συνόδεψε στο beach party που "έπαιζες" στην παραλία. Όλος ο γυναικείος πληθυσμός εκείνο το βράδυ βρισκόταν γύρω από τη φωτιά.
'Ακουγες δεκάδες γλώσσες, προτάσεις με μίξη ιταλικών, αγγλικών και γαλλικών, quest que ti vuoi my baby;
Γυναίκες να παίζουν μουσική, να κάνουν νυχτερινό μπάνιο, να ανταλλάσσουν εμπειρίες και φιλιά.
Γυναικεία σώματα γυμνά, ντυμένα, ωραία, άσχημα, λεπτά, χοντρά. Κεφάλια ξυρισμένα ή με μακριά μαλλιά.
Έβλεπες οτι ήθελες από εθνικότητα, από χρώμα, από στιλ. Έβλεπες σκουλαρίκια στις ρώγες, στη μύτη, στο στόμα, συναντούσες πανκιά, φρικιά, εξαντρίκ, τα πάντα.
Ένα και μοναδικό κοινό είχαν, ήταν γυναίκες που αγαπούν γυναίκες, η καθεμιά με τον τρόπο της.
Διότι ως γνωστό, στην Ερεσό έρχονται και ετεροφυλόφιλες γυναίκες, γυναίκες που αγαπούν, σέβονται και υπερασπίζουν τη γυναικεία κουλτούρα και ύπαρξη.
Εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ έβλεπες όλη τη γυναικεία αλληλεγγύη και ενότητα στο απόγειό της. Κάθε τέτοιο βράδυ στην Ερεσό σπάει τα κόμπλεξ της ελληνικής κοινωνίας.
Οι κάτοικοι το μόνο που βρίσκουν να πουν είναι οτι τουλάχιστον οι λεσβίες είναι οι μόνες που διατηρούν την παραλία και την κατασκήνωση καθαρή!
Να είσαι από μια μεριά και να βλέπεις τους παππούδες του χωριού να παίρνουν τα τουμπερλέκια τους για να συνοδέψουν το τραγούδι των γυναικών. Αρμονία.
Η γενική αίσθηση, με μια μόνο λέξη, ήταν χύμα.
Χορός, καμάκι, λιώματα, χώματα και γέλια, χωρίς ενοχλήσεις και ενοχές. Κουβέντες, ζήλιες και παρεκτροπές, κάθε βραδιά.
Ησυχία και ξεκούραση τα πρωινά και μετά κατά το μεσημεράκι τα πολλά good morning, bonjour, bonjorny και καλημέρα (που οι ξένες το έλεγαν καλαμάρι) και όλες για καφέ στο Marianna. Εκεί γινόνταν και όλοι οι διαγωνισμοί τραγουδιού καθώς και καλλιστείων όπου έπεφτε και το μεγάλο γέλιο. Το απογευματάκι που δεν έκαιγε ο ήλιος, οι πάντες βρίσκονταν στη θάλασσα κάνοντας μπάνιο, παίζοντας βόλεϊ και διοργανώνοντας αγώνες, από ποδόσφαιρο ως κωπηλασία με κανό. Τα στοιχήματα να πέφτουν βροχή και τα κερδισμένα λεφτά να γίνονται η αφορμή για τα βραδυνά κεράσματα και πάρτυ. "